Τίτλος: ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ
| Εκδότης | ΓΡΗΓΟΡΗ |
| Αριθμός σελίδων | 268 |
| Διαστάσεις | 19×12 |
| Μετάφραση | ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΟΥΖΙΟΣ |
| Συγγραφέας | ΝΤΑΡΕΛ ΛΟΡΕΝΣ |
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Το αριστούργημα του Λόρενς Ντάρελ, ενός από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του β’ μισού του 20ου αιώνα, είναι ένα ολοζώντανο έργο το οποίο επαινέθηκε όσο λίγα. Τζάστιν, Μπαλτάζαρ, Μαουντόλιβ και Κλέα, τα πρόσωπα που δίνουν το όνομά τους στα βιβλία αυτής της τετραλογίας, διαπλέκονται μεταξύ τους ενώ πέμπτη πρωταγωνίστρια η πόλη της Αλεξάνδρειας, εξωτική και παρηκμασμένη, γεμάτη ομορφιά και γραφικότητα, σύμβολο ενός κόσμου κατεξοχήν ερωτικού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Κοσμοπολίτης -αλλά Δυτικός- ο συγγραφέας καταφεύγει στον Φρόιντ για να μεταβεί από τη σχετικότητα των μεγεθών στη σχετικότητα της προσωπικότητας που τα ψυχικά της κοιτάσματα είναι συστατικά στοιχεία της ατμόσφαιρας, μέρος μιας νέας αρμονίας, περίπλοκων παθών αλλά και μικρών πολλαπλών δραμάτων που συνθέτουν μια ολόκληρη εποχή. Τα αυτοβιογραφικά στοιχεία είναι τόσα που οδηγούν στον πειρασμό να διαβάσει κανείς το βιβλίο ως ένα είδος έμμεσης αυτοβιογραφίας του Ντάρελ. Ωστόσο αυτό είναι κάτι που δεν θα το συνιστούσα γιατί έτσι χάνεται η μαγεία του βιβλίου, η διαβρωτική επίδρασή του που πολύ συχνά θυμίζει Προυστ και το δηκτικό του χιούμορ, αναπόσπαστο τμήμα μιας ποιητικής του Ντάρελ όπου η ευαισθησία και η κριτική αποτίμηση προσώπων, καταστάσεων και συμβάντων εναλλάσσονται πολλές φορές στην ίδια παράγραφο. Το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο αποτελεί έναν ύμνο, όπως και έναν αποχαιρετισμό προς το ύφος, από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα ατμόσφαιρας της μεταπολεμικής εποχής, η σημασία του οποίου μάλιστα είναι ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφθεί κανείς ότι η εποχή στην οποία παραπέμπει αναδύεται μέσα από το προοίμιό της. Ειδικά για μας έχει ειδικότερη σημασία αφού ενέπνευσε ένα από τα καλύτερα έργα της μεταπολεμικής πεζογραφίας μας: τις Ακυβέρνητες πολιτείες του Στρατή Τσίρκα. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 7/2/2010)
