Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Συγγραφέας: Κώστας Γ. Νικολουδάκης
Χρονολογία έκδοσης: 2000
Σελίδες: 442
Εξώφυλλο: Μαλακό
Διαστάσεις: 21×14 εκ.
Παρουσίαση
Το σύμπαν δεν υπάρχει τυχαία και αδικαιολόγητα, δεν είναι μια ατέλεια της ανυπαρξίας ούτε χωρίς μια επαρκή αιτία, γιατί είναι άμεσα μόνο από και για τον εαυτό του. Οι ποιότητες των πραγμάτων και οι τρόποι του αλληλοεπηρεασμού τους είναι πάντοτε η ποιότητα της άμεσης, κοινής και αυτοτελούς πραγματικότητας, η οποία συνεχίζει ανέκαθεν να γίνεται έμμεσα – εξωτερικά σε σχετικά μικρότερες στιγμές, ενώ αυτή σαν σύνολο είναι ανέκαθεν τελειοποιημένη μέσα στα σταθερά όρια μιας ευρύτερης στιγμής με άμεσο – εσωτερικό τρόπο. (…)
Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν το παρόν του 100% σύμπαντος και ακριβώς έτσι εξηγείται η σχετικότητα του χρόνου μ’ έναν εκπληκτικό τρόπο. (…) Σχετικά εκ των υστέρων μέσα στο χρόνο των περιορισμένων πραγμάτων, τα πάντα είναι και γίνονται έμμεσα – εξωτερικά σαν μέρη, χωρίς μια επαρκή έμμεση αιτία και χωρίς αυτοτέλεια, αλλά είναι ανέκαθεν και επαρκώς αιτιολογημένα από το σύνολό τους με άμεσο, εσωδιανοητικό τρόπο. (…)
Μπορούμε να δούμε τον κόσμο με δύο αντίθετους τρόπους: σε εξέλιξη ή σταθερό, σαν αφηρημένη, εξωκαθορισμένη και τυχαία υλική ύπαρξη ή σαν συνολική ποιότητα, άμεσα – εσωτερικά αυτοκαθορισμένη. Είναι και οι δυο αληθινοί. (…) Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι παντού μέσα στο σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη, με όποια δυνατότητα και να τη φανταστούμε. (…) Η καταστροφή του αποπροσανατολισμού είναι αυτός ο ίδιος ο αποπροσανατολισμός, είναι άμεση – εσωτερική.
Περιεχόμενα
ΠΡΟΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: Η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Ή ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΓΝΩΣΕΩΝ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ, ΜΑΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ
Ι. Η γνώση χωρίς φιλοσοφική διάνοια τροφοδοτεί την άγνοια
II. Ο τρόπος ζωής επηρεάζει άμεσα τις γνωστικές δυνατότητες
III. Για την αλήθεια (πρώτη άποψη)
IV. Για την αντίληψη και τη σχέση της με την πραγματικότητα
V. Για την έννοια και τη σχέση της με την αντίληψη
VI. Για τη διάνοια, τη γλώσσα και τη γνώση
VII. Για τη γνώση έξω από την αντίληψη
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Η ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΣ
I. Για την πραγματικότητα σαν σύνολο και σαν μέρος (η πρώτη ανάλυση)
II. Για την ύπαρξη της εξωτερικής πραγματικότητας
III. Για την αιτία, το αποτέλεσμα και τη σχέση τους
IV. Για την ουσία και την ύλη
V. Για το χρόνο (και τη σχέση του με την ουσία)
VI. Για το χώρο (και τη σχέση του με το χρόνο)
VII. Για την εμμεσότητα, την ποιότητα, τα κοινά στοιχεία και τη σχέση τους
VIII. Ο Θεός και η συμπαντική εσωτερικότητα
IX. Για τη διανοητική δραστηριότητα και την εμβιότητα
X. Για τη γέννηση και το θάνατο
XI. Αναμφίβολες διαπιστώσεις και επισημάνσεις
XII. Υλισμός ή Ιδεαλισμός;
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΠΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΕΣΩΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΡΚΗ ΓΝΩΣΗ Ή ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ
Ι. Για την αναγκαιότητα και τη σχετικότητα της ατέλειας
II. Για την παράνοια και τον εγωκεντρισμό
III. Για την άγνοια και την αξία ενός επαρκούς σκοπού
IV. Για την εσωτερική αρχή και τη σημασία της ηθικής
V. Για την ηθική αξία του λόγου: η φιλοσοφική δραστηριότητα είναι μια ζωή αυτοκαθοριζόμενη
