ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
“Όλα συμβαίνουν σαν η πνευματική μου μάχη να διεξαγόταν κάπου σ’ ένα ξέφωτο. Μπαίνω στο δάσος, δεν βρίσκω τίποτα και η αδυναμία μου με αναγκάζει να ξαναβγώ αμέσως. Συχνά, όταν αφήνω το δάσος, ακούω ή μου φαίνεται ότι ακούω την κλαγγή των όπλων που χρησιμοποιούνται σ’ αυτή τη μάχη”. Μαγεμένος αλλά και ταυτόχρονα απωθημένος από την Πράγα, αναζητώντας μια Γη της Επάγγελίας και εξόριστος στο Βερολίνο, δειλός αρραβωνιαστικός και αμετανόητος γόης, ολοκληρωμένος αθλητής, υποχόνδριος και χορτοφάγος, άθρησκος εβραίος και παθιασμένος με την κουλτούρα yidish και την έκρηξη του σιωνισμού, πιστός σε στέρεες φιλίες και μοναχικός, ερωτευμένος με τη ζωή και στοιχειωμένος από τον θάνατο, ο Φραντς Κάφκα (1883-1924) αποτέλεσε ένα μυστήριο για τον εαυτό του και τους άλλους.
