Ο Νηφομανής δηλώνει το νηφάλιο και το μαινόμενο ταυτόχρονα. Είναι εκείνος που νοεί και κρίνει, αλλά την ίδια στιγμή ενθουσιά και εμπνέεται. Ζει τον έλλογο μύθο ζυμωμένον αξεδιάλυτα με τη φρόνιμη τρέλα.
Ο Νηφομανής υπάρχει μέσα στην “καιρική κατάσταση”. Ισοζυγιάζεται σ’ ένα μεταίχμιο, και περιπατεί επί “ξυρού ακμής”. Ενουσιάζει την ψυχρή φλόγα του Πίνδαρου. Και πίνει νερό από την κασταλική κρήνη του Απόλλωνα στους Δελφούς, καθώς ηγεμονεύει τη μάχη των Λαπιθών και των Κενταύρων στην Ολυμπία.
Η σημερινή φυσική αυτή την ταυτότητα του ποιητή την ανακάλυψε στο ταυτόχρονο γινόμενο του ελάχιστου σφάλματος της θέσης και του ελάχιστου σφάλματος της κίνησης του ηλεκτρόνιου. Η τιμή του γινόμενου αυτού μετρήθηκε και βρέθηκε τουλάχιστον ίση με τη σταθερά του Πλανκ. (Από την έκδοση)
Περιεχόμενα
Η επιστροφή
Το ποιητικό κοίταγμα
Το μορφικό παράδοξο
Η τελετή της σιγής
Ο Νεοαρχαίος
De rerum natura
Ύφος και χρόνος
Τα χορικά της Φωτονερόπετρας
Σχόλια
Πηγές
Πίνακας ονομάτων
