Συγγραφέας: Βασιλική Τυροβολά
Εκδόσεις: Αυτοέκδοση
Ασπρόμαυρο
Διαστάσεις: 17×24εκ. Σελίδες: 144
Εξώφυλλο: Μαλακό
Για Κεντρική Διάθεση πατήστε εδώ
Το τσιφτετέλι ανήκει στο γένος των σπασμικών χορών. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι, εκτός των σπασμικών κινήσεων του άνω σώματος και των κυματοειδών κινήσεων του κορμού, οι σπαρταριστές, σειστές, στροφικές κινήσεις της κοιλιακής χώρας, γεφυροειδείς λυγισμοί όλου του σώματος με ταυτόχρονες αναστροφές των βραχιόνων και των χεριών. Επί το πλείστον και δικαίως χορεύεται από γυναίκες, αφού ο κραδασμός των μαστών, ο στροβιλισμός των γοφών και ο λυγισμός του σώματος βρίσκουν το νόημά τους μόνον στον ερεθισμό του άνδρα. Ο τρόπος και το νόημα των κινήσεων του χορού δηλούν την άμεση συνάφειά του με τη διονυσιακή λατρεία, και μάλιστα όχι μόνον σε σχέση με Νύμφες, Βάκχες και Μαινάδες, που ανήκουν ούτως ή άλλως στον θίασο του Διονύσου, αλλά προ παντός σε σχέση με τις Ελληνίδες, που εκτελούσαν τις περίφημες ορειβασίες το χειμώνα προς λατρείαν του Θεού, όπως μας τις παρουσιάζει ο Ευριπίδης στις Βάκχες του, συνουσιαζόμενες με Σειληνούς και Σατύρους, οι οποίοι προϋπαντούσαν τις ορέξεις των γυναικών με ανασηκωμένους του φαλλούς.
Ήδη από αυτό έπεται ότι ο γομφικός χορός ήταν ο χορός του σατυρικού δράματος, επίσης δεν ευσταθεί να δούμε στον κόρδακα, που κατά το σχήμα του Αριστοξένου (354-300 π.Χ.) ήταν ο χορός της κωμωδίας, τον πρόδρομο του γομφικού χορού και να τον αποκαλέσουμε χορό της κοιλιάς, όπως μεταφράζει πρόσφατα (1992) ο Βασίλειος Μανδηλαράς στα νέα ελληνικά τη λέξη κόρδαξ στις “Νεφέλες” του Αριστοφάνους. Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα για το πώς χορευόταν ο κόρδαξ και το σχόλιον του στίχου 540 στις “Νεφέλες”, κατά το οποίον “ο γομφός εκινείτο αισχρώς”, είναι βυζαντινό. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του Heinz Schnabel περί κόρδακος (1910), κατά την οποία αναγνωρίζει σε έναν αμφορέα του πρώϊμου 5ου αιώνα χορευτές κόρδακος, αποκρούσθηκαν ομόφωνα από την μετέπειτα έρευνα.
