Πλήρης τίτλος: ΤΖΑΝΑΝ ΚΑΙ ΖΕΧΡΑ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Συγγραφέας: KULAKSIZ AHMET
Εκδόσεις: Αγώνας
1η έκδοση: Αύγουστος 2003
Ασπρόμαυρο
Διαστάσεις: 14×21εκ. Σελίδες: 224
Εξώφυλλο: Μαλακό
Πρέπει να ξέρουν όλοι πως κανένας πατέρας δεν μπορεί να αντέξει όχι τον θάνατο των παιδιών του, αλλά ούτε να ματώσει ένα νύχι. Όμως μερικές φορές η ανελέητη ζωή γίνεται τόσο τρομερή σε αναγκάζει να συνηθίσεις να χάσεις και τα δύο παιδία σου. Κι’ εγώ θα ήθελα να αποφοιτούσαν και να με αγκάλιαζαν με τα απολυτήρια τους. Να δημιουργούσαν μία ευτυχισμένη ζωή και να συνέχιζαν μία με μεγάλο μέλλον ζωή. Το πρόβλημα των φυλακών που συνεχίζεται στην πατρίδα μας, θεωρήθηκε ως ένα ζήτημα της ανθρωπότητας από τις κόρες μου. Είπαν ότι δεν είναι σωστό να μην είμαστε μία πλευρά της ανθρωπότητας. Και ξαπλώνοντας στην πείνα με τα κορμία τους πλήρωσαν το τίμημά του. Αυτές στην νεανική τους ηλικία υποστήριξαν ότι δεν μπορούν να ελευθερωθούν οι άνθρωποι χωρίς να τολμούν να πληρώσουν το τίμημα τους. Όμως εμείς τι υποστηρίζουμε; Ποια ηθική και αρετή υπολογίζουμε να κυριαρχήσει… “Οι γονείς βλέπουν τα παιδία σαν ένα κτήμα. Οι κόρες μου δεν ήταν το κτήμα μου, αλλά ήταν συντρόφισσες, φίλες, σώμα και ψυχή μου. Εγώ επειδή δεν τις θεωρώ ως κτήμα, για αυτό το λόγο αντί να τις σώσω ως άτομα, αγωνίστηκα να καταργηθεί η απομόνωση και να φτάσει στον σκοπό της η απεργία πείνας μέχρι θανάτου”. Αυτοί που θα μείνουν στη ζωή και αυτοί που θα πεθάνουν, αγκαλιάζονται μεταξύ τους με τόσο έντονη αγάπη, τότε, εκείνη τη στιγμή, είδα την αδίακοπη ροή που υπάρχει μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Η ζωή φιλάει τον θάνατο στο μέτωπό του. “Σε αυτή τη φτωχή περιοχή που πέθανες αντιστεκόμενη, πίστεψε όπως πίστευες σε αυτούς που πίστευαν την ελευθερία και την αιωνιότητα περσσότερο από κάθε άλλον διότι δεν είχαν τίποτα να χάσουν..πίστεψε Ζεχρά, τα δικά σας παιδιά θα νικήσουν”.
